ستاره گم شد وخورشید سر زد
پرستویی به بام خانه پر زد
در ان صبحم صفای ارزویی
شب اندیشه را رنگ سحر زد
پرستو باشم واز دام این خاک
گشایم پر بسوی بام افلاک
زچشم انداز بی پایان گردون
در اویزم بدنیایی طربناک
پرستو باشم واز بام هستی
بخوانم نغمه های شوق ومستی
سرودی سر کنم با خاطری شاد
سرود عشق وازادی پرستی
پرستو باشم از بامی به بامی
صفای صبح را گویم سلامی
بهاران را برم هر جا نویدی
جوانان را دهم هر سو پیامی
تو هم روزی اگر پرسی زحالم
لب بامت زحال دل بنالم
وگر پروا کنم بر من نگیری
که می ترسم زنی زنگی بپایم
فریدون مشیری